پری‌آرتریت شانه
پری‌آرتریت شانه، که به پری‌آرتریت مفصل شانه نیز معروف است، معمولاً به عنوان شانه انعقادی، پنجاه شانه شناخته می‌شود. درد شانه به تدریج ایجاد می‌شود، به خصوص در شب، به تدریج تشدید می‌شود، عملکرد حرکتی مفصل شانه محدود و به طور فزاینده‌ای تشدید می‌شود و به تدریج تا حدی کاهش می‌یابد تا در نهایت بهبودی کامل کپسول مفصل شانه و رباط‌ها، تاندون‌ها و بورس‌های اطراف آن، تظاهر اصلی التهاب مزمن خاص است. پری‌آرتریت شانه یک بیماری شایع است که درد و بی‌حرکتی مفصل شانه از علائم اصلی آن است. شروع بیماری حدود ۵۰ سالگی است، میزان ابتلا در زنان کمی بیشتر از مردان است و در کارگران یدی شایع‌تر است. در صورت عدم درمان مؤثر، ممکن است به طور جدی بر فعالیت‌های عملکردی مفصل شانه تأثیر بگذارد. ممکن است حساسیت گسترده‌ای در مفصل شانه وجود داشته باشد که به گردن و آرنج سرایت می‌کند و درجات مختلفی از آتروفی دلتوئید نیز ممکن است رخ دهد.
علائم
۱- درد شانه: درد اولیه شانه اغلب به صورت موضعی توصیف می‌شود و با گذشت زمان تمایل به مزمن شدن دارد. با پیشرفت درد، ممکن است تشدید شود یا مبهم شود، یا حتی مانند بریدن چاقو احساس شود. این ناراحتی مداوم می‌تواند با تغییرات آب و هوایی یا خستگی تشدید شود. علاوه بر این، درد ممکن است به گردن و اندام‌های فوقانی، به ویژه آرنج، انتشار یابد.
② محدودیت حرکت مفصل شانه: حرکت محدود مفصل شانه در تمام جهات می‌تواند محدود باشد، حرکات ابداکشن، بلند کردن به سمت بالا، چرخش داخلی و چرخش خارجی واضح‌تر هستند، با پیشرفت بیماری، به دلیل عدم استفاده طولانی مدت ناشی از کپسول مفصلی و چسبندگی بافت نرم اطراف شانه، قدرت عضلات به تدریج کاهش می‌یابد، همراه با رباط کوراکوهومرال که در موقعیت چرخش داخلی کوتاه شده ثابت شده است و سایر عوامل، به طوری که مفصل شانه در تمام جهات فعالیت‌های فعال و غیرفعال محدود می‌شود. به طور خاص، شانه کردن مو، لباس پوشیدن، شستن صورت، دست به کمر گرفتن و سایر اقدامات دشوار است.
۳- ترس از سرما: بسیاری از بیماران در تمام طول سال، حتی در تابستان که جرات نمی‌کنند شانه‌های خود را در معرض باد قرار دهند، روی شانه‌های خود پد پنبه‌ای می‌گذارند.
④ بروز اسپاسم و آتروفی عضلانی.
تشخیص
تصاویر اشعه ایکس آرتروز یا شکستگی را نشان می‌دهند، اما نمی‌توانند مشکلات مربوط به نخاع، عضلات، اعصاب یا دیسک‌ها را به تنهایی تشخیص دهند.
اسکن MRI یا سی تی اسکنتصاویری ایجاد می‌کند که می‌توانند فتق دیسک یا مشکلات مربوط به استخوان‌ها، عضلات، بافت‌ها، تاندون‌ها، اعصاب، رباط‌ها و رگ‌های خونی را نشان دهند.
آزمایش خونمی‌تواند به تعیین اینکه آیا عفونت یا بیماری دیگری باعث درد می‌شود یا خیر، کمک کند.
مطالعات عصبیمانند الکترومیوگرافی (EMG) که تکانه‌های عصبی و پاسخ‌های عضلانی را اندازه‌گیری می‌کند تا فشار روی اعصاب ناشی از فتق دیسک یا تنگی کانال نخاعی را تأیید کند.
چگونه آرنج تنیس‌بازان را با محصولات الکتروتراپی درمان کنیم؟
روش استفاده خاص به شرح زیر است (حالت TENS):
۱. مقدار مناسب جریان را تعیین کنید: قدرت جریان دستگاه الکتروتراپی TENS را بر اساس میزان دردی که احساس می‌کنید و آنچه برای شما راحت است تنظیم کنید. به طور کلی، با شدت کم شروع کنید و به تدریج آن را افزایش دهید تا زمانی که احساس خوشایندی داشته باشید.
۲- قرار دادن الکترودها: الکترودهای TENS را روی یا نزدیک ناحیه‌ای که درد می‌کند قرار دهید. برای درد گردن، می‌توانید آنها را روی عضلات اطراف گردن یا مستقیماً روی محل درد قرار دهید. مطمئن شوید که پدهای الکترود را محکم روی پوست خود محکم کرده‌اید.
۳- حالت و فرکانس مناسب را انتخاب کنید: دستگاه‌های الکتروتراپی TENS معمولاً حالت‌ها و فرکانس‌های مختلفی برای انتخاب دارند. وقتی صحبت از درد گردن می‌شود، می‌توانید تحریک مداوم یا پالسی را انتخاب کنید. فقط حالت و فرکانسی را انتخاب کنید که برای شما راحت باشد تا بتوانید بهترین تسکین درد ممکن را داشته باشید.
④ زمان و تعداد دفعات: بسته به اینکه چه چیزی برای شما بهتر جواب می‌دهد، هر جلسه الکتروتراپی TENS معمولاً باید بین ۱۵ تا ۳۰ دقیقه طول بکشد و توصیه می‌شود ۱ تا ۳ بار در روز از آن استفاده کنید. با توجه به واکنش بدن، می‌توانید به تدریج تعداد دفعات و مدت زمان استفاده را در صورت نیاز تنظیم کنید.
⑤ ترکیب با سایر درمان‌ها: برای به حداکثر رساندن تسکین درد گردن، ترکیب درمان TENS با سایر درمان‌ها می‌تواند مؤثرتر باشد. به عنوان مثال، سعی کنید از کمپرس گرم، انجام حرکات کششی ملایم گردن یا تمرینات آرامش‌بخش یا حتی ماساژ استفاده کنید - همه آنها می‌توانند با هماهنگی با هم عمل کنند!
زمان ارسال: ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۳
