دستگاه نشان داده شده در شکل R-C4A است. لطفاً حالت EMS را انتخاب کنید و یکی از حالت‌های پا یا لگن را انتخاب کنید. قبل از شروع جلسه تمرینی، شدت هر دو حالت کانال را تنظیم کنید. با انجام تمرینات خم و راست کردن زانو شروع کنید. وقتی احساس کردید جریان در حال آزاد شدن است، می‌توانید نیرو را در خلاف جهت گروه عضلانی یا در جهت انقباض عضله اعمال کنید. وقتی انرژی شما تمام شد، استراحت کنید و این حرکات تمرینی را تا پایان تمرین تکرار کنید.
۱. قرار دادن الکترود
شناسایی گروه‌های عضلانی: روی عضلات چهارسر ران، به ویژه عضله پهن داخلی (داخل ران) و پهن خارجی (خارج ران) تمرکز کنید.
تکنیک جایگذاری:برای هر گروه عضلانی از دو الکترود استفاده کنید که به موازات فیبرهای عضلانی قرار داده شوند.
برای عضله پهن داخلی: یک الکترود را روی یک سوم بالایی عضله و دیگری را روی یک سوم پایینی آن قرار دهید.
برای عضله پهن خارجی: به طور مشابه، یک الکترود را در یک سوم بالایی و یکی را در یک سوم میانی یا پایینی قرار دهید.
آماده سازی پوست:پوست را با دستمال‌های آغشته به الکل تمیز کنید تا امپدانس کاهش یابد و چسبندگی الکترود بهبود یابد. برای افزایش تماس، مطمئن شوید که هیچ مویی در ناحیه الکترود وجود ندارد.
۲. انتخاب فرکانس و پهنای پالس
※ فرکانس:
برای تقویت عضلات، از فرکانس ۳۰ تا ۵۰ هرتز استفاده کنید.
برای استقامت عضلات، فرکانس‌های پایین‌تر (۱۰-۲۰ هرتز) می‌توانند مؤثر باشند.
عرض پالس:
برای تحریک عمومی عضلات، عرض پالس را بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ میکروثانیه تنظیم کنید. عرض پالس بیشتر ممکن است انقباضات قوی‌تری ایجاد کند، اما می‌تواند ناراحتی را نیز افزایش دهد.
تنظیم پارامترها: از انتهای پایین طیف فرکانس و پهنای پالس شروع کنید. به تدریج تا حد تحمل افزایش دهید.
۳. پروتکل درمانی
مدت زمان جلسه: برای هر جلسه 20 تا 30 دقیقه در نظر بگیرید.
تعداد جلسات: ۲ تا ۳ جلسه در هفته انجام دهید و بین جلسات، زمان کافی برای ریکاوری در نظر بگیرید.
سطح شدت: برای ارزیابی راحتی، با شدت کم شروع کنید، سپس تا زمانی که انقباض قوی اما قابل تحمل حاصل شود، شدت را افزایش دهید. بیماران باید انقباض عضلانی را احساس کنند اما نباید درد را تجربه کنند.
۴. نظارت و بازخورد
مشاهده پاسخ‌ها: به علائم خستگی یا ناراحتی عضلات توجه کنید. عضله باید در پایان جلسه احساس خستگی کند اما دردناک نباشد.
تنظیمات: اگر درد یا ناراحتی بیش از حد رخ داد، شدت یا دفعات انجام حرکات را کاهش دهید.
۵. ادغام توانبخشی
ترکیب با سایر روش‌های درمانی: از EMS به عنوان یک رویکرد مکمل در کنار تمرینات فیزیوتراپی، حرکات کششی و تمرینات عملکردی استفاده کنید.
مشارکت درمانگر: برای اطمینان از اینکه پروتکل EMS با اهداف کلی توانبخشی و پیشرفت شما همسو است، با یک فیزیوتراپیست همکاری نزدیکی داشته باشید.
۶. نکات عمومی
هیدراته بمانید: قبل و بعد از جلسات تمرینی آب بنوشید تا عملکرد عضلات بهبود یابد.
استراحت و ریکاوری: به عضلات اجازه دهید بین جلسات EMS به اندازه کافی ریکاوری شوند تا از تمرین بیش از حد جلوگیری شود.
۷. ملاحظات ایمنی
موارد منع مصرف: در صورت داشتن هرگونه دستگاه الکترونیکی کاشته شده، ضایعات پوستی یا هرگونه موارد منع مصرف طبق توصیه پزشک، از استفاده از EMS خودداری کنید.
آمادگی برای شرایط اضطراری: از نحوه خاموش کردن ایمن دستگاه در صورت بروز هرگونه ناراحتی آگاه باشید.
با رعایت این دستورالعمل‌ها، می‌توانید به طور مؤثر از EMS برای توانبخشی ACL استفاده کنید، ریکاوری و قدرت عضلات را افزایش دهید و در عین حال خطرات را به حداقل برسانید. همیشه ارتباط با ارائه دهندگان خدمات درمانی را در اولویت قرار دهید تا برنامه را متناسب با نیازهای فردی تنظیم کنید.
زمان ارسال: اکتبر-08-2024
