تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS) بر اساس اصول تعدیل درد از طریق مکانیسمهای محیطی و مرکزی عمل میکند. TENS با ارائه تکانههای الکتریکی با ولتاژ پایین از طریق الکترودهای قرار داده شده روی پوست، فیبرهای بزرگ میلیندار A-beta را فعال میکند که انتقال سیگنالهای درد را از طریق شاخ پشتی نخاع مهار میکنند، پدیدهای که توسط نظریه کنترل دروازهای توصیف میشود.
علاوه بر این، TENS ممکن است باعث آزادسازی مواد افیونی درونزا، مانند اندورفینها و انکفالینها شود که با اتصال به گیرندههای مواد افیونی در سیستم عصبی مرکزی و محیطی، درک درد را بیشتر کاهش میدهند. اثرات ضد درد فوری میتوانند ظرف 10 تا 30 دقیقه پس از شروع تحریک ظاهر شوند.
از نظر کمی، آزمایشهای بالینی نشان دادهاند که TENS میتواند منجر به کاهش آماری معنیداری در نمرات VAS شود، معمولاً بین ۴ تا ۶ امتیاز، اگرچه تغییرات به آستانه درد فردی، وضعیت درد خاص تحت درمان، قرارگیری الکترود و پارامترهای تحریک (مثلاً فرکانس و شدت) بستگی دارد. برخی مطالعات نشان میدهند که فرکانسهای بالاتر (مثلاً ۸۰ تا ۱۰۰ هرتز) ممکن است برای مدیریت درد حاد مؤثرتر باشند، در حالی که فرکانسهای پایینتر (مثلاً ۱ تا ۱۰ هرتز) ممکن است اثرات طولانیتری داشته باشند.
به طور کلی، TENS یک درمان کمکی غیرتهاجمی در مدیریت درد حاد است که نسبت سود به خطر مطلوبی را ارائه میدهد و در عین حال وابستگی به مداخلات دارویی را به حداقل میرساند.
زمان ارسال: آوریل-07-2025